در مکتب طب ایرانی، اصل بر پیشگیری است. به دانشی که این مهم را بر عهده دارد علم حفظ الصحه می گویند که به فارسی دانش تندرستی نام دارد. اساس این دانش بر شناخت ضروریات شش گانه است. ضروریات شش گانه اموری هستند که از آغاز تولد تا پایان حیات همراه انسانند. به بیان دیگر زندگی کردن بدون این امور شش گانه محال است.
- هوا:
بدون آن ادامه حیات و زندگی محال است.
- آ ب و غذا:
بدون آنها رشد و بدل مایتحلل اتفاق نمی افتد.
- خواب و بیداری:
برای ادامه حیات و جلوگیری از استهلاک سریع بدن ضروری است.
- حرکت و سکون:
از اجزاء جدا نشدنی هر موجود زنده است.
- احتباس و استفراغ:
نگه داشتن مواد مفید مانند خون در بدن و بیرون راندن مواد مضر مانند ادرار از بدن.
- اعراض نفسانی:
مانند غم و شادی که در طول حیات موجب تغییرات مهمی در امور نفسانی انسان می شود.
ضروریات شش گانه میانجی بین تندرستی و بیماری انسان هستند. به این معنا که اگر با جنس فرد، سن، اقلیم، شغل و … تناسب داشته باشند، اسباب بقای تندرستی فرد است و چنانچه در حد افراط و تفریط و غیر طبیعی باشد موجب بروز بیماری می شود. هرگاه بیماری در اثر اختلال در ضروریات شش گانه به وجود آید طبیب با بهره گیری از دانشی که به آن تدابیر ضروریات شش گانه گفته می شود، به درمان بیماری اقدام می کند.
منبع: کتاب جوش غرور جوانی استاد عبادیانی
